Nita de Jong (65) had gewild dat ze 20 jaar eerder cliëntondersteuner was geworden. “Dan had ik er nog meer energie en tijd in kunnen steken. Nu richtte ik stichting Clionn Partisipaasje, die in onafhankelijke cliëntondersteuning in Friesland en in Groningen voorziet, pas in 2012 op na een belangrijke, pittige mantelzorgsituatie.
"Ik kom uit het bedrijfsleven, uit de wereld van marketing en verkoop. Een wereld van verschil. Ik ben trots op mijn eigen toko, maar het mooiste is het contact met de mensen.” In de beginjaren van de stichting richtten Nita en een collega, die mede-oprichtster was, zich op ondersteuning van mantelzorgers. “Ik wist hoe zwaar mantelzorg is en wilde andere mantelzorgers ondersteunen om overbelasting te voorkomen of terug te dringen.” Het bleek lastig om voet aan de grond te krijgen bij gemeenten die voor de ondersteuning van mantelzorgers verantwoordelijk zijn. “Overal waar we aanklopten, zeiden ze: ‘Goed plan, maar we kunnen er nu niks mee. In 2015 gaat alles op de schop’.
We gingen niet bij de pakken neerzitten
We roken onze kans en gingen onze plannen voor na de invoering van de nieuwe zorgwet bijstellen en richtten ons op onafhankelijke cliëntondersteuning, omdat dat als recht voor alle burgers in de nieuwe wet was opgenomen. We stelden onszelf ten doel om in 2015 dé organisatie in het noorden te zijn, die iedereen naar gepaste hulp of zorg begeleidde.
Ik miste de stem van de inwoners zelf
Kort daarvoor werkte ik bij een regionale afdeling van RegioPlus, een werkgeversorganisatie in de sector Zorg en Welzijn. Deze organisatie keek naar wat er nodig was aan zorgberoepen als mensen in de toekomst langer thuis zouden wonen. “Dat was een leerzame periode, maar ik merkte dat er heel veel van bovenaf werd geregeld wat er nodig zou moeten zijn. Ik dacht, wat vinden de inwoners hiervan. Ik miste hun stem en het contact met de mensen zelf.”
We kregen het niet van de grond zoals we wilden
Jaren worstelde Nita met haar kindje, zoals ze stichting Clionn Partisipaasje ziet. “Ik heb in de begintijd zo vaak gedacht dat het ons niet ging lukken. We hadden wel aanvragen, maar we werden er nog niet voor betaald. De onafhankelijke professionals, die toen voor ons werkten waren zo loyaal, dat ze zelf hun gereden kilometers betaalden en eigen tijd investeerden. We kregen het echter niet van de grond zoals we wilden.”
Lees hier het hele interview met Nita de Jong
Beroepsvereniging van Cliëntondersteuners