“Ik werkte een paar jaar in het sociaal team bij de gemeente Groningen. De gesprekken met de mensen waren toen anders, omdat je in die rol bepaalt of mensen een indicatie krijgen voor een bepaalde ondersteuning. Om die reden vertelden ze mij niet altijd alles en kon ik ze minder goed adviseren en zaken regelen. Die rol voelde voor mij niet prettig. Nu ik als onafhankelijk cliëntondersteuner werk, is het vertrouwen er wel. Ik bepaal niets en hierdoor vertellen mensen eerlijk waar ze tegenaan lopen en kan ik ze goed ondersteunen.”
“Begrip en erkenning krijgen geeft cliënten veel rust. Het helpt hen dan ook enorm dat ik begrijp wat hun beperking betekent. Voor hen als cliënt, maar ook voor hun naasten. Zo worden cliënten met een onzichtbare beperking vaak overvraagd en dit maakt ze erg moe. Ik vind het belangrijk hun beperking én de gevolgen ervan duidelijk te maken aan anderen. Voor de betrokken personen en partijen is het fijn dat ik fungeer als tolk en met voorbeelden uitleg waarom een bepaalde ondersteuning nodig is. Wat betekent de beperking bij een cliënt of bij hun kind? En wat zijn de gevolgen voor de rest van de familie? Ik neem het hele systeem van de cliënt mee, zodat bijvoorbeeld de gemeente de juiste beslissing kan nemen. Want afwijzen kan, maar wel om de juiste redenen. Netwerkpartners zijn er inmiddels wel achter dat ik als onafhankelijk cliëntondersteuner een enorme meerwaarde bied dankzij mijn kennis over de doelgroep.”
"Doordat ik wetten en regels vertaal naar de cliënt, voorkom ik conflicten.”
“Naast dat het voor cliënten vaak lastig is om zelf uit te leggen waar ze door hun beperking tegenaan lopen, speelt bij hen de emotie om iets geregeld te krijgen ook een grote rol. Als ze de hulp niet krijgen om een voor hen onduidelijke reden, kunnen ze boos of juist heel verdrietig worden. Dat maakt dat de samenwerking met de betrokken partijen lastig wordt. Ik vind het belangrijk dat iedereen elkaar begrijpt en er geen conflicten ontstaan. Daarom probeer ik cliënten zo goed mogelijk uit te leggen waarom bepaalde beslissingen zijn genomen. Ik ben eerlijk tegen cliënten en leg uit hoe zaken zijn geregeld binnen de wet en de gemeente. Doordat ik dit helder kan uitleggen en op een manier die wordt begrepen, ontstaan er veel minder conflicten. Ik zie mezelf als een bemiddelaar in de communicatie.”
Lees hier het hele interview met Hannah van Bruggen.
Fotografie: Peter Russchen