“In 2016 werd mijn vader ziek. Ik ging op afstand voor hem zorgen en liep tegen een huisarts aan die niet betrokken was. Daarnaast was er ook onduidelijke communicatie vanuit de betrokken zorgverleners. Ze gebruikten vakjargon en verstrekten onvolledige informatie. Hierdoor ging een aantal dingen mis in het zorgproces van mijn vader en dat triggerde mij. Wat als ik mijn jarenlange ervaring in communicatie kon inzetten om miscommunicatie - en hierdoor misverstanden - te voorkomen in het zorgdomein? Miek - zoals ze door velen wordt genoemd - kwam in actie. Ze volgde in 2019 de opleiding voor mantelzorgmakelaar, ging vrijwilligerswerk doen bij het steunpunt mantelzorg van Humanitas om meer ervaring in mantelzorg op te doen en ze startte haar bedrijf ‘Miek in mantelzorg’.
"Wat als ik mijn jarenlange ervaring in communicatie kon inzetten om miscommunicatie - en hierdoor misverstanden - te voorkomen in het zorgdomein?"
Haar eerste opdracht om een groot evenement voor mantelzorgers te organiseren, kreeg ze van het Wilhelmina ziekenhuis in Assen. “Een megaklus, maar een mooie combinatie van mijn jarenlange communicatie-ervaring, organiseren, mensen meenemen en het toepassen van mijn nieuwe vakgebied. Alles stond klaar: sprekers, een informatiemarkt, muziek en 1.000 deelnemers! Maar toen kwam corona en werd het evenement afgeblazen.”
In juli 2020 maakt Miek de overstap naar Wlz - Cliëntondersteuning en gaat ze naast mantelzorgmakelaar ook als onafhankelijk cliëntondersteuner aan de slag. Miek volgt de masterclasses van de BCMB om haar kennis te verdiepen. “Ongeveer 85 tot 90% van mijn werkzaamheden is onafhankelijke cliëntondersteuning Wlz. Als mantelzorgmakelaar is het namelijk moeilijk rondkomen. Maar eigenlijk zie ik weinig verschil tussen mantelzorgmakelaar en cliëntondersteuner. Als cliëntondersteuner Wlz heb ik meer complexe casussen. En het biedt meer afwisseling en daar hou ik van.”
“Drie jaar geleden had ik een mevrouw in een zorginstelling die door een herseninfarct deels verlamd was geraakt. Ze was getrouwd geweest, gescheiden en weer met dezelfde man getrouwd, omdat ze toch wel erg veel om elkaar gaven. Ze had veel zorg nodig door haar aandoening en ook omdat ze nogal stevig was. Toch had het echtpaar de wens weer samen thuis te zijn. Er was veel scepsis van de zorgprofessionals en andere instanties eromheen en dus tijd nodig om alles te bespreken en te regelen. Samen met de mentor zette ik een thuiszorgteam op en liet ik aanpassingen doorvoeren in hun huis, zodat mevrouw terug kon. Ze zijn nog anderhalf jaar heel gelukkig samen thuis geweest. Dat was zo mooi om te zien. Dus wie zijn wij om te denken dat het thuis niet goed kan gaan?”
Annemieke geeft nog een voorbeeld. “In coronatijd had ik een cliënt met MS, een dame die in een zorginstelling woonde. Haar man zou over anderhalf jaar met pensioen gaan en door de lockdown mocht hij niet bij haar op bezoek. Daarom wilde hij haar naar huis halen en alle zorg zelf doen. Samen zijn we in gesprek gegaan met onder andere zijn werkgever en het is gelukt om mevrouw weer thuis te laten wonen. Daar woont ze nog steeds.”
"Wie zijn wij om te denken dat het thuis niet goed kan gaan?”
Annemieke vindt het boeiend dat je met zoveel verschillende mensen te maken hebt. “De rode draad in mijn werk is in verbinding treden. Vroeger via verschillende kanalen en vaak heel breed, nu veel één op één. En ik hou ervan zaken goed af te ronden. Je moet voorkomen dat een casus onder je huid gaat zitten en proberen het probleem te laten waar het hoort te zijn. Ik kan ondersteunen, verbinden en verbanden leggen en het is heel waardevol als je iemand kunt helpen. De dankbaarheid die je terugkrijgt is erg fijn, maar ik doe wel de deur dicht aan het eind van de dag.”
Door onze ervaring en kennis te delen, leren we veel van elkaar en bereiken we meer"Ik voel me verbonden met BCMB. De masterclasses vind ik heel goed en geven mij een verdieping in kennis. Ondanks dat ik niet actief ben voor de vereniging, voel ik me verbonden met hen. Wij zijn bij mentoren, bewindvoerders en huisartsen nog niet erg bekend. Ondanks dat ik werk genoeg heb, is er zeker zendingswerk nodig voor ons mooie beroep. Niet om meer werk te genereren, maar wel om mensen te laten weten dat onze ondersteuning mogelijk is.” |
Het interview met Annemieke Hemmer kun je hier als pdf lezen.