Hanneke Suvaal (54) heeft een bijzondere en eigenzinnige kijk op het werk. “Het is niet zo groot wat ik doe. Ik loop als cliëntondersteuner even met iemand op, die wat steun kan gebruiken, waarna diegene zichzelf weer kan redden. Zo zie ik het.”
Sinds iets meer dan een jaar werkt ze als onafhankelijk cliëntondersteuner bij Centrum Onafhankelijke Cliëntondersteuning en begin 2022 sloot ze zich aan bij Thuis in Cliëntondersteuning. Voordat ze de zorg inging, werkte ze onder andere ruim twintig jaar bij NS en in het onderwijs. Daar bekleedde ze verschillende managementfuncties, wat heel andere koek is.
Het roer om
Een paar jaar geleden gooide ze het roer om en besloot de opleiding mantelzorgmakelaar / cliëntondersteuner te gaan doen. In maart 2020 studeerde ze af, maar ze begon niet direct met werken. “Het was de rare periode dat corona Nederland in de greep kreeg en ik besloot eerst onze zoon te begeleiden in zijn strijd voor een plek als zwemmer bij de Paralympische Spelen in Tokio. Ik volgde ondertussen masterclasses van BCMB en las veel. Toen ik in 2021 rustig aan begon met werken, was ik er voor mijn gevoel klaar voor.”
Af en toe steun nodig
Ze koos voor dit werk, omdat ze de wereld een beetje mooier wil maken. Nu ze is afgestudeerd, zou ze het probleem dáár willen oplossen waar het probleem zich voordoet. Liever dan dat ze steeds opnieuw in een nieuwe situatie tegen hetzelfde probleem oploopt, omdat het systeem niet helder is. “Ik vind in die situaties dat we niet nodig zouden hoeven zijn. De andere kant is, dat ook al red je je goed in dit land, dan nog heb je af en toe steun nodig. Uit persoonlijke ervaring weet ik en zie ik dat mensen hulp kunnen gebruiken, ook als ze wel de weg weten. Simpelweg omdat je in een moeilijke tijd het overzicht verliest en niet meer over jouw eigen situatie heen kunt kijken.
Falend systeem
Ik verzet me tegen de complexiteit van het veld. Regel het gewoon. Al die mensen die een aanvraag controleren? Stop ermee. Dat scheelt veel geld. Geld dat we aan de betrokkenen kunnen geven. We zitten soms met zijn zevenen te praten, omdat de gemeente iets niet wil financieren. Dat zijn zeven uren praten. Reken maar uit. Dat is snel zo’n 700 euro. Geef dat aan die jongen over wie het gaat, denk ik dan. Ik schaam me op zo’n moment, omdat ik de zevende partij ben die erbij zit. Ik voel me op zo’n moment onderdeel van het falend systeem.
Lees hier het hele interview met Hanneke Suvaal
Beroepsvereniging van Cliëntondersteuners